Houden van mezelf - kiezen voor mezelf – een blij ei
Vandaag word ik 65 jaar. Een mooi moment om stil te staan bij mezelf.
Houden van mezelf, natuurlijk ben ik het daar helemaal mee eens, je zou van jezelf moeten houden, dat is een voorwaarde om ook van je partner, je kind, je vriend(in), je werk te kunnen houden,
‘Houden van jezelf’ was voor mij altijd een abstract begrip, ik keek er afstandelijk naar.
Het is niet zo dat ik het niet kon voelen, het was meer een ideaalbeeld van mij dan een realiteit in mijn leven. Natuurlijk was er liefde in mijn leven, maar het was ook zo weer verdwenen , leek het..
En nu, wat is er nu veranderd, waardoor ik het wel steeds meer als een realiteit kan voelen?
Als ik mezelf zie in de spiegel kan ik oprecht blij zijn, dan zie ik lichtjes in mijn ogen, dan ben ik blij met wie ik ben dan zie ik een gelukkig mens.
Als ik ‘negatieve’ emoties of gedachten heb dan mogen zij er van mij zijn, ik word er niet gestresst van en ik loop er niet voor weg. Ik hoef ook niet ideaal te zijn.. , ik geloof dat die de moeilijkste was..
Ik dacht altijd dat je doordat je partner van je houdt, je gelukkig kon worden.. dat is natuurlijk ook zo dat je samen liefde deelt.. Nu ervaar ik die liefde puur in mezelf en kan ik het met mijn partner samen beleven (of niet) maar dan blijft de liefde in mijzelf aanwezig.
Ik stel mezelf iedere dag bewust de vraag: ”Wat heb ik nu nodig om gelukkig te zijn”? Waar heb ik behoefte aan.. het kan zijn dat ik behoefte heb om te dansen of om te zingen of om niets te doen.. en dat de situatie waarin ik me bevind zich hiervoor niet leent.. dan kan ik besluiten om het op een ander moment te doen.. of de huidige situatie zo aanpassen, dat ik toch kan dansen of zingen.. of niets te doen.. Zo blijf ik in contact met mijn gevoelens en behoeften.
Ook ga ik regelmatig met mijn aandacht naar mijn innerlijke kind en vraag wat zij nodig heeft om gelukkig te zijn. Ook heb ik me (dank je wel Germaine) gerealiseerd dat de natuur nooit haast heeft, daarom heb ik ook geen haast meer. En ik vind dingen niet meer zo erg, een tijdje geleden kon ik helemaal uit mijn panty gaan door dingen verschrikkelijk, heel erg of aangrijpend te vinden, ik leefde zo mee met iedereen dat ik constant mezelf kwijt was. Nu heb ik besloten dat die dingen gebeuren , het kan erg zijn voor die mensen, maar het hoeft niet erg te zijn voor mij…
Ik geniet van de vogels in de tuin, van mijn partner, mijn kinderen en kleinkinderen, van mezelf, ik ben een blij ei…
En ik kan nu echt uit de grond van mijn hart zeggen dat ik van mezelf hou, ik mag er helemaal zijn.
Dat is wel een goed begin voor een nieuw levensjaar.
